Nie powinno się poddawać nastrojom, ponieważ jak długo człowiek żyje, jest poddany zmianie, raz radosnej, to znów smutnej, ale nasze uczucie powinno nas prowadzić do Boga. Ja jako siostra Maryi Niepokalanej, Służebnica Boża, powinnam być nosicielką Chrystusa, cały dzień powinnam myśleć tylko o Bogu, we wszystkim, co czynię. Nosicielką Chrystusa powinnam być dla mego bliźniego, jego przyprowadzić bliżej Boga. Powinnam być "śpiewaczką". Moja dusza powinna wyśpiewywać radośnie z powodu wszystkich dobrodziejstw Bożych.

       Wszystko, co mi Bóg ześle, chętnie i z gotowością przyjąć. Obowiązki stanu na miarę swoich sił dobrze wypełnić. Życie wspólnotowe jest również pokutą. Niechęć i nieprzychylność przezwyciężać. Praktykować małe umartwienia. Czego uczę się od Jezusa? Miłości, łagodności, dobroci, krótko: wszystkiego, czego potrzebuję. O Boże, jak wielkim jesteś! Jak mała jestem ja!

       O Jezu, pozwól mi być wielką i pozostać małą! Trzykrotnie Święty Boże, jeśli Twoją najświętszą wolą jest, bym jeszcze więcej cierpiała, wtedy chcę jeszcze więcej znosić.

       Daj nam, o Zbawicielu, łaskę, abyśmy zawsze potrafili poświęcić wszystko, by tylko rozpoznać i pełnić Twoją wolę, co przecież w gruncie rzeczy jest najtrudniejsze!

       Nikt nie rozumie mojej choroby, wszyscy stają przed zagadką; nikt nie może tej zagadki rozwiązać. Nikt nie zna mej tęsknoty, mojej tęsknoty za niebem.

       Proszę Cię tylko o pokój duchowy aż do końca, żeby nic ziemskiego nie zakłóciło tego pokoju. Proszę Cię o miłość, o miłość, która nie zna granic i jest bez barier. Spraw, żebym wypełniała moje obowiązki w sposób najdoskonalszy!