Nie chcemy czynić nic wielkiego w Wielkim Poście, tylko położyć do stóp Zbawiciela naszą codzienność i współofiarować się podczas każdej Mszy świętej. Co chcemy Mu dać? Do nas nie należy nic. Radość, którą sprawiamy Bogu Ojcu, polega przecież na tym, że ofiarujemy się z Jezusem Ojcu Niebieskiemu. Dziękujemy Bogu za świętą Ofiarę Mszy i prosimy Go o głębokie poznanie Jego Słowa!

       Jeżeli w Wielkim Poście dobry Bóg zechce ode mnie czegoś szczególnego, nie mogę powiedzieć "nie".

       Chcemy się modlić dużo za grzeszników. Tak, najbiedniejsi wśród biednych to ci, którzy nie znają Boga. Bóg przebacza i czeka. On mógłby podnieść swoją dłoń i karać. Ale On czeka, ponieważ dussze, za które umarł, są Mu bardzo drogie. Czyż podczas Ofiary Mszy św. Jezus nie woła do Ojca niebieskiego każdego dnia w tych samych słowach, które wypowiedział na Golgocie: "Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią!"

       Jakie jest moje postępowanie? l jakie powinno być? Czy widzę w najmniejszych drobiazgach Jezusa i Maryję? W moich współsiostrach i przełożonych? Jezu, pomóż mi szczególnie w tych dniach zachować wewnętrzne milczenie i w ten sposób zagłębić się w treść tego świętego tygodnia! Jestem tak zimna. Przyjdź i rozgrzej mnie! Wybacz mi moją oziębłość!

       Podaruj przwdziwą miłość, o Jezu, nie tylko mnie, ale całemu światu, który bardzo jej potrzebuje! Nie zawsze usta powinny mówić; one powinny milczeć, a dusza powinna mówić. Powinnam być Weroniką, która nie lękała się wielu nieprzyjaciół Jezusa.

       Jezus płakał nad Jerozolimą, a teraz jest jeszcze gorzej niż wtedy, gdy przebywał na ziemi. Również teraz płacze w tabernakulum nad obojętnością i nad wielu innymi rzeczami! Jak ostrożnymi musimy być, gdy pomyślimy, że - pomimo wielu widocznych cudów, które uczynił - wołano: "Ukrzyżuj Go, ukrzyżuj Go!" Również my krzyżujemy Jezusa codziennie przez nasze grzechy, natomiast rozgrzeszamy nasze ciało.