Już po raz siódmy Kapituła Nagrody "Źródła" wyróżnia osobę, która w szczególny sposób zasłużyła się w działalności na rzecz umacniania rodziny. Dotychczas laureatami nagrody byli: red. Jan Maria JACKOWSKI, dr Paweł WOSICKI, mgr inż. Józef DĄBROWSKI, mecenas Zbigniew CHOJNACKI, mgr Antoni SZYMAŃSKI, red. Czesław RYSZKA.

W 2003 r. Nagrodę otrzymuje
prof. dr hab. med. Włodzimierz FIJAŁKOWSKI

Fundacja "Źródło", ustanawiając coroczną Nagrodę, przyjęła za jej Patrona Sługę Bożego Jerzego Ciesielskiego - ojca rodziny. Najkrótszy życiorys Sługi Bożego umieścili jego przyjaciele na tablicy znajdującej się w kolegiacie św. Anny w Krakowie: "Pamięci Jerzego Ciesielskiego, dr. inż. budownictwa - docenta Politechniki Krakowskiej - wykładowcy Uniwersytetu w Chartumie. Urodzony 12 II 1929 r. w Krakowie - zginął wraz z dziećmi Katarzyną i Piotrem w katastrofie statku na Nilu w Chartumie 9 X 1970 r. - Chrześcijanin XX wieku. Życiem swoim dawał świadectwo miłości Boga i bliźnich".         Ks. kard. Karol Wojtyła we wspomnieniu o Zmarłym, opublikowanym w 1970 r., napisał m.in. takie zdania: Jerzy kochał życie, głęboko przeżywał jego rzeczywiste wartości, a równocześnie pojmował je stale jako zadanie postawione Mu przez Boga. Starał się jak najtrafniej odczytać treść tego zadania i jak najlepiej je urzeczywistnić. Sformułował to kiedyś jako umiejętność życia "w nadprzyrodzonej orientacji". W orientacji tej właśnie znajdował podstawę zasadniczej afirmacji tego, co składało się na Jego życiowe powołanie.         Ojciec Święty przypomniał postać Sługi Bożego także w 1997 r. w kolegiacie św. Anny, podczas spotkania z ludźmi nauki. Powiedział wówczas: Być pracownikiem nauki to zobowiązuje. Zobowiązuje przede wszystkim do szczególnej troski o rozwój własnego człowieczeństwa. Pragnę wspomnieć o człowieku, którego wielu z obecnych tutaj - tak jak ja - znało osobiście. Związany z krakowskim środowiskiem naukowym, był profesorem Politechniki Krakowskiej. Dla naszego pokolenia stał się takim szczególnym świadkiem nadziei. Myślę tu o Jerzym Ciesielskim, o Słudze Bożym Jerzym Ciesielskim. Jego pasja naukowa była nierozerwalnie związana ze świadomością transcendentnego wymiaru prawdy. Swoją dociekliwość uczonego łączył z pokorą ucznia wsłuchanego w to, co o tajemnicy Boga i człowieka mówi piękno stworzonego świata. Posługę uczonego - posługę myślenia - uczynił drogą do świętości.

       Prof. dr hab. med. Włodzimierz Fijałkowski (ur. w 1917 r.) jest ginekologiem położnikiem, twórcą Szkoły Rodzenia, członkiem Papieskiej Akademii "Pro Vita". Założył i był pierwszym przewodniczącym Sekcji Psychosomatycznej Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego. W latach 1943-1945 był więźniem w Birkenau, co głęboko ugruntowało w nim potrzebę szacunku dla każdego życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci. Po wojnie pracował jako lekarz w Gdańsku, Wrocławiu i Bystrzycy Kłodzkiej. Od r. 1955 mieszka i pracuje w Łodzi. Za działalność w obronie życia był wielokrotnie szykanowany. W 1966 r. mimo zatwierdzenia habilitacji nie uzyskał etatu docenta. W 1974 r. został zwolniony z pracy za odmowę wykonania aborcji. W 1981 r. Komisja Senacka i Senat Akademicki Akademii Medycznej w Łodzi uznały decyzję o zwolnieniu za "niczym nie uzasadnioną i nie wynikającą z przyczyn merytorycznych, a jedynie ze względów politycznych". Po wprowadzeniu stanu wojennego wniosek o etat docenta ponownie został wstrzymany, a W. Fijałkowski przeniesiony na emeryturę. W latach 1974-1997 prowadził Szkołę Rodzenia w Przychodni Zdrowia Rodziny w Łodzi. Od 1975 r. jest wykładowcą medycyny pastoralnej w Wyższych Seminariach Duchownych w Łodzi i we Włocławku. Jest współpracownikiem Duszpasterstwa Rodzin w zakresie przygotowania narzeczonych do małżeństwa oraz dokształcania nauczycieli w dziedzinie przygotowania do życia w rodzinie.
       Prof. W. Fijałkowski jest autorem 25 książek. Wśród nich są cieszące się niesłabnącym zainteresowaniem czytelników: Rodzi się człowiek, Szkoła rodzenia, Naturalny rytm płodności, Dar rodzenia, Ojcostwo na nowo odkryte i inne.
       Wyróżniony jest kilkoma nagrodami naukowymi. Do szczególnie cenionych wyróżnień należą: Pro Ecclesia et Pontifice nadane przez Pawła VI, Krzyż Komandorski Orderu św. Grzegorza Wielkiego nadany przez Jana Pawła II oraz Medal Prymasowski Ecclesiae populoque servitium praestanti.