Patron nagrody "Źródła"

        Sługa Boży Jerzy CIESIELSKI (1929-1970) całym swym życiem dawał świadectwo miłości Boga i bliźnich. Powszechnie wiążą się z nim trzy określenia: ojciec rodziny, inżynier i naukowiec, chrześcijanin XX wieku.
        W tegorocznym wspomnieniu o Patronie nagrody posłużymy się jego słowami wyjętymi z zapisków robionych w różnym okresie jego życia. Warto je właśnie tu i teraz przypomnieć.
        "Chcę, postanowiłem, myśli zawarte w Ewangelii odnieść do codziennego życia" (1948).
        "Przyszłość jest niewiadomą. Rozpatrywanie przeszłości - wątpliwe daje korzyści. Pozostaje teraźniejszość. Wydaje mi się, że możliwości startu są szerokie. Obojętne skąd się zaczyna byle zacząć i iść. Czy nie dobrze byłoby codziennie rano zadawać sobie pytanie: w jaki sposób mam dzisiaj służyć Bogu?" (25 kwietnia 1951).
        "Konkretny człowiek (...) może, a nawet powinien mieć wytyczoną choćby w ogólny sposób drogę świętości. Mieć ideał, do którego dąży. (...) Ideał świętości można krótko mówiąc określić jako "wypełnianie obowiązków stanu z nadprzyrodzoną orientacją". Aby to było możliwe, trzeba prowadzić życie religijne wewnętrzne, będąc niejako prądnicą, która ładuje akumulator mej osoby na codzienne działanie" (1956).
        "Każdy z nas otrzymał do przebycia własną drogę, własne powołanie. Od wierności temu powołaniu zależy sens mego istnienia. Twoja chwała, a nasza zasługa na szczęście wiekuiste. Spraw Panie, abym zrozumiał me powołanie na każdy dzień i daj mi Twą łaskę, abym mu był wierny" (1956).
        "Dobrze wykonywana praca ma mieć swą doskonałość (ma być dobrze wykonana jako obowiązek stanu wobec orientacji nadprzyrodzonej) . Dla zbawienia nie jest ważne co się robi, ale jak się robi. Świadomość dobrze wykonanej pracy ma być również źródłem spokoju i radości" (1956).
        "Dziękuję Ci Boże, że jestem, że mam szansę na wieczne szczęście w Tobie. Nie dopuść o dobry Boże, abym tę szansę kiedyś zaprzepaścił" (1967).
        "Na końcu życia jest niewątpliwie śmierć. Po śmierci jest sąd. Ten sąd jest weryfikacją całego życia, jego ostateczną oceną. Czy zatem nie jest rzeczą logiczną kryteria sądu ostatecznego stosować w życiu na co dzień, aby mieć w pamięci to, co nas w decydującym momencie czeka".

        Laureat nagrody "Źródła"