Weronika ociera twarz Jezusa |
K.: Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie. W.: Żeś przez Krzyż i mękę swoją odkupił świat.
"Ocierać twarz Jezusa Chrystusa, przygarnąć głowę w cierniowej koronie, objąć i utulić. Droga do uczenia się mądrości krzyża, tak wciąż nam potrzebna".
"Podaruj prawdziwą miłość, o Jezu, nie tylko mnie, ale całemu światu, który bardzo jej potrzebuje. Nie zawsze usta powinny mówić, one powinny milczeć, a dusza powinna mówić. Powinnam być Weroniką, która nie lękała się wielu nieprzyjaciół Jezusa".
"Gdybyś zobaczyła jeden raz dusze, wtedy nie mogłabyś dłużej żyć. Serce ludzkie jest pełne tajemnic. Trzeba się wiele modlić i zawsze być skupionym w Jezusie. Powinno się poznać po zakonnicach, że są całkowicie oddane Bogu".
Ojcze nasz... Któryś za nas...
Źródło:
Uświęcona w zakonnej codzienności.
|
Rozważanie wstępne Stacja I Stacja II Stacja III Stacja IV Stacja V Stacja VI Stacja VII Stacja VIII Stacja IX Stacja X Stacja XI Stacja XII Stacja XIII Stacja XIV Zakończenie
Powrót do Strony Głównej