W piątek ludzie z Brzezia i okolic tłumnie odwiedzali grób mniszki. Brali z niego ziemię. Jak dowiedzieliśmy się, trzeba było jej dowieźć. Ziemię na grób dowożono zresztą przez ponad 60 lat. Wierni wierzą bowiem, że ta ziemia ma właściwości lecznicze i - za wstawiennictwem Dulcissimy - zapewnia opiekę boską. Dulcissima zaś, już kiedy umierała, była otoczona aurą świętości. Opiekowała się chorymi. Błagała o zdrowie dla cierpiących. Dokonywała cudów - przekonują mieszkańcy Brzezia. W czasie wojny, kiedy do Raciborza zbliżali się Rosjanie, miejscowi modlili się przed jej grobem prosząc o ochronę. Potem, w ciężkim powojennym okresie, Brzezie i okolice nawiedzały różnorakie epidemie i choroby. Wielu chorym pomogła modlitwa do świątobliwej mniszki i ziemia z jej mogiły. Wiara w cudowną moc jej wstawiennictwa przetrwała do dziś. I dziś Helena Hoffmann ma szansę być pierwszą rodowitą Ślązaczką wyniesioną na ołtarze. 18 lutego ubiegłego roku, w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach, uroczyście otwarto jej proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny.

       8 kwietnia w sobotę, około godz. 8.00, przed starym cmentarzem przy kościele parafialnym w Brzeziu zaczęły się gromadzić tłumy ludzi: mieszkańcy Brzezia i okolic, siostry ze Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej, księża, członkowie rodziny świętobliwej mniszki, mieszkańcy Świętochłowic Zgody i Nowego Bytomia. Z parafii obejmującej te dzielnice pochodziła Dulcissima. Pół godziny później odczytano dekret metropolity katowickiego, arcybiskupa Damiana Zimonia zezwalający na ekshumację jej szczątek z grobu usytuowanego w ciągu mogił zakonnic z Brzezia. Zaraz potem grabarze przystąpili do ciężkiej pracy.