| ŻYCIORYS |
W tych znakach - gorliwy kapłan, wielki czciciel Matki Bożej i św. Franciszka - za łaską Bożą odczytał nowe zadanie i w 1857 r. założył zgromadzenie zakonne Sióstr Rodziny Maryi, któremu zlecił opiekę nad dziećmi, chorymi i staruszkami.
W roku 1862 papież Pius IX mianował ks. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego arcybiskupem metropolitą warszawskim. Na stanowisku Metropolity z wielką gorliwością i odwagą rozwinął wszechstronną działalność zmierzającą do odrodzenia duchowego Archidiecezji. Chcąc zaradzić ogromnym potrzebom w dziedzinie wychowania młodego pokolenia rozszerzył działalność założonego przez siebie Zgromadzenia na teren Archidiecezji.
Niedługo jednak kierował powierzoną mu owczarnią. Już po 16 miesiącach - za obronę praw Kościoła i Ojczyzny - został przez władze carskie skazany na wygnanie w głąb Rosji. Jako więzień i zesłaniec nawet wśród największych cierpień i osamotnienia dawał przykład głębokiej wiary i pełnego zaufania wobec zrządzeń Opatrzności Bożej.
Po 20 latach został zwolniony z zesłania, jednak bez możliwości powrotu na teren Archidiecezji Warszawskiej. Opuścił Jarosław nad Wołgą, pozostając w pamięci mieszkańców jako człowiek święty. Przechodzący koło domu, w którym długie lata mieszkał, uchylali nakrycie głowy, żegnali się krzyżem świętym i mówili: "Tu mieszkał święty człowiek".
Po powrocie z wygnania arcybiskup Feliński zamieszkał w Galicji (Dźwiniaczka), gdzie mimo podeszłego wieku i choroby podjął pracę duszpasterską wśród wiernego ludu. Dostrzegł naglącą potrzebę rozwoju szkolnictwa na wsi. Osobiście wyszedł z inicjatywą organizowania szkół dla wiejskich dzieci i to zadanie powierzył Zgromadzeniu Sióstr Rodziny Maryi.
Gdy zbliżył się kres doczesnej pielgrzymki, sama Opatrzność Boża wyprowadziła Go z wiejskiego zacisza do Królewskiego Krakowa, gdzie w pałacu arcybiskupim w dniu 17 września 1895 r. oddał swą duszę Panu Bogu w opinii świętości.
Pozostawił wzór życia całkowicie oddanego Panu Bogu i bliźnim. Naród uczcił zgon świątobliwego Pasterza-Wygnańca manifestacyjnym pogrzebem na Wawelu. Błogosławiony Ks. Józef Pelczar - profesor UJ w Krakowie, późniejszy biskup przemyski - w mowie pogrzebowej ukazał głębię Jego ducha. Powiedział m. in.: "A mamże uchylić nieco zasłony z jego życia wewnętrznego?... był to mąż wielkiej pokory i prostoty... Mąż to zarazem wielkiej miłości i wielkiego skupienia ducha, iż prawie ciągle był Bogiem zajęty... Mąż to dziwnego ducha ubóstwa i niezrównanego miłosierdzia, iż jako prawy tercjarz św. Franciszka z Asyżu nie chciał mieć dwóch sukni, a żyjąc skromniutko z jałmużn mszalnych wszystek grosz dawał ubogim i zakładom... Mąż to wreszcie rzadkiej słodyczy, rzadkiego zaparcia się, rzadkiej cierpliwości, zawsze uprzejmy, zawsze spokojny, zawsze umartwiony, znosił z radością wszelką przykrość...".
18 sierpnia 2002 r. Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił Arcybiskupa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego Błogosławionym.
11 października 2009 r. Ojciec Święty Benedykt XVI ogłosił Arcybiskupa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego Świętym.
Obecnie ciało Świętego Arcybiskupa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego spoczywa w podziemiach archikatedry św. Jana w Warszawie. Słowa wielkiego Prymasa Tysiąclecia Ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego dobrze charakteryzują Jego ciche, a owocne życie:
"Wstąpcie do katedry, zejdźcie do podziemi, tam leży człowiek, o którym mówiono, że przegrał, a to jest zwycięzca".
Sylwetka duchowa Wyjątki z pism Świętego Artykuły poświęcone Świętemu Abp Felińskiemu Inne strony i artykuły poświęcone Świętemu Abp Felińskiemu Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi Bł. abp Zygmunt Szczęsny Feliński - ("Cuda i Łaski Boże" - Miesięcznik Rodzin Katolickich, nr 9/2006)