Wsłuchujmy się w Głos z Fatimy
ROZWAŻANIE:
LIPIEC. Pełnia lata. Kwitnący lipiec. Widzimy cuda Bożej natury. Przyroda może stać się tematem do adoracji ukrytego Boga. Wakacje, czas urlopów i wypoczynków są dobrą okazją do zobaczenia Boga w transparencie przyrody. Trzeba mieć tylko oczy czyste, wrażliwe serca i światło wiary. Zachwycając się nad Bożym pięknem, zdumiewamy się nad wielkością i dobrocią Bożą. Im więcej zachwytu, tym więcej Boga. Im więcej C i s z y, tym bliżej Boga. Trwając w bliskości Boga, można choć trochę zapomnieć o swoim cierpieniu, kłopotach, po cichu otrzeć łzy i pomyśleć, że za tym wszystkim ukryty jest On, Bóg Wszechmocny, Bóg Miłości, który jakby się schował i patrzy z miłością na nas. Jeśli nie dostrzegamy Go i nie odczuwamy Jego obecności, to mamy słabą wiarę. A osłabia ją wiele przyczyn wewnętrznych i zewnętrznych jak obojętność na sprawy Boże, zgiełk tego świata, przekazy medialne promujące bezbożne ideologie, zamęt i kłamstwa. To wszystko atakuje nasze umysły, budzi wątpliwości w prawdy objawione, przez co Bóg przestaje się liczyć u wielu i jest odsuwany na dalszy plan. Można pytać, jakiego to wstrząsu trzeba, by ludzie wreszcie obudzili się i przestali obrażać Pana Boga straszliwymi grzechami? Czy nie wystarczą takie znaki jak wojny, kataklizmy i inne nieszczęścia, choćby niszczycielskie działania bezbożnych ideologii i diabelskie ataki, by się przekonać, że BÓG JEST! ?
W tej tak bardzo trudnej sytuacji jest jeszcze ratunek - to Kościół Chrystusowy, który płynie po wzburzonych falach jak "Arka Noego" i niesie Nadzieje, że nie zginiemy mimo ostrych ataków, bezsensownej krytyki i nienawiści do Pasterzy - Kapłanów. Kościół jest naszą Ostoją zarówno dla życia doczesnego jak i wiecznego. Rzecz oczywista, że kiedy przyjdzie czas odejścia człowieka do wieczności, to nic ze sobą nie weźmie; wszystkie bogactwa, przyjemności przestaną dla niego istnieć, zostanie tylko to, co człowiek zrobił dobrego dla Boga i dla bliźnich, bowiem miarą wiecznej szczęśliwości jest miłość Boga, a w Bogu drugiego człowieka. Kościół św. przez swoich kapłanów, którzy przekazują Słowo Boże, udzielają Sakramentów św. - prowadzi ludzi do zbawienia. Ci, co odrzucają Boga i Jego Miłosierdzie, sami siebie skazują na wieczne potępienie.
Matko Najświętsza, która nieustannie jesteś zatroskana o swoje dzieci, o Dzieło swego Syna Kościół św., ubolewasz nad nimi kiedy tracą wiarę, odchodzą od Boga, porzucają Kościół św. - ratuj, broń od zguby. Prosimy Cię o łaskę, byśmy byli wierni Bogu i Kościołowi do końca i odpowiedzialni za innych, za porzucających wiarę i wspólnotę Kościoła św., Wielu w Polsce już odeszło od Kościoła, zrażając się np. do kapłanów, dopatrując się u nich grzechów, widząc źdźbło w ich oku, a belki w swoim oku nie widzą. Trwajmy w łasce uświęcającej i żyjmy Ewangelią. Taka postawa winna cechować każdego katolika jako żywego członka Kościoła św. Taką postawą odznaczała się Sł. Boża Anna Jenke. Oto Jej "credo" na ten temat: Sprawy Kościoła będę uważać za moje własne. Wspierać będę Kościół słowem i życiem, modlitwą i ofiarą, odważnym przyznawaniem się do Niego i obroną Jego praw. Będę żywym członkiem Kościoła przez trwanie w Łasce. wierność Chrystusowi i posłuszeństwo Ewangelii, którą będę często czytać i innym ją przekazywać. (Dz. s. 264)
Miłosierna nasza Matko, prowadź nas do swego Syna, a On wskaże na swój Kościół św. w którym każdy znajdzie ukojenie, zagubieni powrót do Boga, wierzący umocnią swoją wiarę i więź z Chrystusem prowadzącym do niebieskiej Ojczyzny. Szczęśliwi już tu na ziemi są ci, którzy wierzą w Jeden, Święty, Powszechny i Apostolski Kościół.
Zatem, Budujmy Kościół Boży w naszych sercach, w domu, w kraju. Budujmy Kościół Boży na całym świecie... Zadbajmy o naszą "owczarenkę", jaką jest parafia. Bądźmy za nią odpowiedzialni.
