Urodził się w Rzymie 21 kwietnia 1795 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 16 maja 1818 roku. W dniu 4 kwietnia 1835 roku założył Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, które zespala księży i braci, siostry i świeckich, żonatych i wolnych, zjednoczonych w życiu i wspólnym głoszeniu Ewangelii. Zmarł w Rzymie przy kościele San Salvatore in Onda 22 stycznia 1850 roku.
Błogosławionym został ogłoszony przez papieża Piusa XII, 22 stycznia 1950 roku, a świętym - przez Jana XXIII, 20 stycznia 1963 roku.
Św. Wincenty Pallotti zrozumiał, że każdy chrześcijanin, w łączności z Jezusem, Apostołem Ojca Przedwiecznego, ma obowiązek podejmowania zadań na rzecz Kościoła i świata. Sami biskupi i księża nie mogą dźwigać całej odpowiedzialności za ewangelizację. Także wierni świeccy mają obowiązek i prawo aktywnego uczestnictwa w misji Kościoła. Za czasów Pallottiego było to spojrzenie nowe. Aby je urzeczywistnić, założył Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, obejmujące księży, braci, siostry i świeckich oraz mające budzić u wszystkich chrześcijan świadomość ich apostolskiego powołania i przyczyniać się do skutecznej realizacji misji Kościoła w różnych częściach świata.
Papież Paweł VI podkreślił, że "Wincenty Pallotti udzielił nam lekcji w najwyższym stopniu aktualnej: o wielkiej godności powołania, które równoznaczne jest - jak to się dzisiaj zwykło mówić - z wiekiem dojrzałości laikatu".
Papież Jan Paweł II, przemawiając do Pallotyńskicj Rodziny w 1986 roku, wyraził się w ten sposób: "Utwierdzajcie się dalej w tym zobowiązaniu, aby to, co w duchu proroczym zapowiedział Wincenty Pallotti i co autorytatywnie potwierdził Sobór Watykański II stało się szczęsną rzeczywistością, i by wszyscy chrześcijanie byli autentycznie apostołami Chrystusa w Kościele i świecie!".