|
Urodził się 29 stycznia 1821 r. w Leśnicy (obecnie dzielnica miasta Wrocławia) w ubogiej rodzinie szewca, Antoniego Spiskego, który z pochodzenia byl Czechem i matki Tekli, córki kierownika szkoły przy kościele św. Mikołaja we Wrocławiu. Na chrzcie świętym w kościele pw. św. Jadwigi w Leśnicy otrzymał imiona: Józef, Antoni, Robert. Z domu rodzinnego wyniósł głęboką wiarę, silną wolę, ducha ofiary i zaufanie Bogu. Szkołę elementarną ukończył w Leśnicy. Brak warunków materialnych nie pozwalał Mu na dalszą naukę. Jednak dzięki ofiarnej pomocy kapłanów pracujących przy Katedrze św. Jana Chrzciciela mógł uczęszczać do szkoły katedralnej we Wrocławiu, a następnie do gimnazjum św. Macieja, które ukończył z oceną dobrą w 1843 roku. Mimo wielu trudności ze strony ludzi odwodzących Go od wstąpienia na drogę kapłaństwa, ufny w pomoc Bożą odbył studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które łączył z pracą wychowawczą wśród młodzieży gimnazjalnej. Podczas pobytu w alumnacie wolne chwile poświęcał katechizacji dzieci biednych i moralnie zaniedbanych. 18 czerwca 1847 roku otrzymał święcenia kapłańskie i przez rok pracował we Wrocławskim Seminarium Duchownym jako wykładowca ceremonii liturgicznych i modlitwy brewiarzowej. Cała Jego praca duszpasterska związana była z Wrocławiem. W 1848 r. został wikariuszem przy kościele NMP na Piasku; przez krótki okres pełnił obowiązki administratora parafii św. Michała Archanioła. Przez dziewiętnaście lat (1864 -1883) był proboszczem parafii pw. św. Doroty i Stanisława; od 1883 do 1888 r. był członkiem kapituły wrocławskiej; kaznodzieją katedralnym i radcą Generalnego Wikariatu. Za zasługi dla Kościoła Ojciec święty, Pius IX, w 1859 roku odznaczył księdza Roberta godnością tajnego szambelana. W okresie Kulturkampfu, ze względu na dobrą znajomość języków obcych, ogromną pracowitość i dużą biegłość w dziedzinie teologii, jak i w problematyce duszpastersko-społecznej, powierzono Mu kierowanie życiem Kościoła wrocławskiego. W swojej pracy nigdy nie czynił różnic narodowościowych, czy wyznaniowych. Dzięki Jego świadectwu życia, pełnego ofiarności i miłości, kilka tysięcy osób nawróciło się na wiarę katolicką. Najbardziej jednak zasłynął jako opiekun ludzi biednych, niosąc im pomoc duchową i materialną. Szczególną troską otaczał osierocone, bezdomne dzieci i młodzież narażoną na demoralizację oraz ludzi chorych, pozbawionych opieki. Ks. Robert Spiske już jako wikariusz przy kościele NMP na Piasku powołał do istnienia Stowarzyszenie św. Jadwigi, które 14 czerwca 1859 r. przekształciło się w zakonne Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi. Otrzymało ono aprobatę i błogosławieństwo papieża - Piusa IX, który został beatyfikowany przez Ojca św. - Jana Pawła II w 2000 roku. Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi wierne charyzmatowi swego Założyciela i dziś oddaje się pracy opiekuńczo-wychowawczej, pielęgnacji chorych i służy pomocą potrzebującym. Ksiądz Robert Spiske cieszył się opinią człowieka świętego. Jeszcze za życia nazywano Go "apostołem miłości". Odszedł do wieczności w dniu 5 marca 1888 r. i został pochowany w podziemiach Katedry Wrocławskiej. W roku 1984 Jego doczesne szczątki zostały przeniesione z Katedry do kaplicy Domu Macierzystego Zgromadzenia Sióstr św. Jadwigi we Wrocławiu, przy ulicy Sępa Szarzyńsklego 29. W dniu 30 grudnia 2000 roku został zakończony proces beatyfikacyjny ks. Roberta Spiskego na szczeblu diecezjalnym. Zgromadzoną i opracowaną naukowo dokumentację metropolita wrocławski, ksiądz kardynał Henryk Gulbinowicz, w obecności Sióstr św. Jadwigi, przekazał 8 stycznia 2001 roku Kongregacji ds. Świętych.
|