Bronisława Stankiewicz urodziła się w Wilnie 30 kwietnia 1844 r. w rodzinie pochodzenia ziemiańskiego. Gimnazjum ukończyła w Wołogdzie w 1863 r. Następnie pracowała w Wilnie jako nauczycielka muzyki i języków obcych. Od roku 1872, jako penitentka ks. Wincentego Kluczyńskiego, ówczesnego profesora Seminarium Duchownego w Wilnie, rozpoczęła intensywną pracę nad sobą, pogłębiajcie swoje życie religijne. Za radą spowiednika wstąpiła do tworzącego się zgromadzenia honorackiego Córek Serca Maryi, gdzie w 1886 r. rozpoczęła nowicjat, otrzymując imię Elżbieta.

       31 marca 1889 r. na prośbę ks. Wincentego Kluczyńskiego, za zgodą o. Honorata, Matka Bronisława stanęła na czele nowo powstałego Zgromadzenia Sióstr od Aniołów, wprowadzając w życie wytyczne Założyciela odnośnie formacji oraz działalności zewnętrznej sióstr. Ks. Wincenty Kluczyński napisał pierwsze Ustawy i założył fundament pod organizację zgromadzenia, Matka Bronisława natomiast postarała się o ich uzupełnienie, dostosowanie do wymogów Prawa Kanonicznego i o zdobycie zatwierdzenia.

       Matka Bronisława kierowała Zgromadzeniem przez trzydzieści lat w czasach bardzo trudnych dla Kościoła i Polski. Odznaczała się niezwykłą ufnością w Opatrzność Bożą, a w trudnych doświadczeniach dziejowych była wielką podporą dla sióstr. Żyła w głębokim zjednoczeniu z Bogiem; rozmodlona, dała siostrom przykład życia ofiarnego, cichego, pełnego pokory i dobroci w stosunku do każdego człowieka.

       "Kochała Pana Boga i była z Nim zjednoczona. Hasłem jej było: wola Boża, Bóg tak chce, ufajmy!"

       "Cały jej stosunek do bliźnich wyrażał się w niezwykłej, niesłychanej, serdecznej, wprost anielskiej dobroci".

       "Można śmiało twierdzić, ze jej życie było nieustanną modlitwą: modlitwą żyła, modlitwą oddychała, w modlitwie szukała siły i rady na wszystkie utrapienia i bóle swego bogatego w cierpienie życia. Jej modlitwa sprawiała cuda w ścisłym znaczeniu tego słowa. Życie nadprzyrodzone podniosło tę wyborową naturę do pełnego rozkwitu, opromieniło ustawiczną pogodą ducha i nadziemską dostojnością". (Arch. Zgrom.)

       Po ustąpieniu z urzędu przełożonej generalnej oddała się jeszcze bardziej życiu modlitwy i ofiary. Zmarła w Wilnie 16 kwietnia 1929 r.