Adelaida Roncalli otrzymała dwa objawienia Najświętszej Maryi Panny w dwóch seriach: od 13 do 21 maja 1944 roku (9 objawień) i od 28 do 31 maja 1944 roku (4 objawienia).

       W tym czasie wizjonerka została powierzona opiece sióstr urszulanek w Bergamo.

       Według opisu wizjonerki Madonna pojawiła się z dwoma gołąbkami w ręku, symbolizującymi jedność małżeńską, mając na celu odnowienie wartości małżeństwa chrześcijańskiego oraz doniosłości rodziny. Matka Boża uprzedziła ją o tym, że będzie cierpiała z powodu wierności dla objawień. Pewien znany kapłan, Luigi Cortesi, profesor seminarium w Bergamo przeprowadził badanie i wywnioskował, że były to wymysły. To orzeczenie wpłynęło na opinię komisji, która przyjęła ten argument nie pogłębiając dochodzenia. Wizjonerkę zmuszono do odwołania oświadczeń.

       Biskup stwierdził:

       - Rzeczywistość objawień nie została udowodniona (...) i dorzucił - Nie chcemy wykluczyć, że Madonna, wzywana z wiarą, mogła przyznać specjalne łaski i nadzwyczajne uzdrowienia w nagrodę za to nabożeństwo. Jednakże, mocą tego aktu, wszelka forma nabożeństwa do Madonny z Ghiaie di Bonate zostaje zakazana, zgodnie z normami prawa kanonicznego.

       Ta negatywna ocena nie jest ostateczna. Według biskupa, "autentyczność nie jest udowodniona", lecz "nieautentyczność nie jest również ustalona".

       Papież Jan XXIII, znający tę polemikę, w liście z 8 lipca 1960 roku do biskupa Faenzy, a równocześnie osobistego przyjaciela, zachęcał do podjęcia badania. Zdaniem Jana XXIII, "zbieżność" dwóch oświadczeń wizjonerki dostarczonych w 7-mym i 21-ym roku życia wykazuje nieważność wycofania się uzyskanego "pod groźbą". Jak sugerował, wznowienie badania nie należy do Rzymu, lecz do miejscowego biskupa. Papieżowi było tym trudniej używać swego wpływu, iż wizjonerka nosiła to samo nazwisko: Roncalli.

       Jednakże owoce duchowe jak i świadectwa nakłaniają do wznowienia procesu.