W MOICH DŁONIACH ZNÓW SYMBOL

     W każdym dniu dokonujemy wyborów. Jedne są bardzo ważne, inne mniej - tak się pozornie wydaje. Ostatecznie nawet błahy wybór może okazać się ważny.
     Nie sądziłam, że wybranie kwiatów na wiązankę pożegnalną dla ANNY JENKE będzie wyborem ważnym o pewnych dalszych konsekwencjach. A jednak!

     Biało-czerwone kwiaty, z biało-czerwoną szarfą zostały zauważone i wybrane z wielu, wielu pięknych wiązanek przez ówczesnego księdza katechetę z LSP w Jarosławiu i tuż przed Mszą Św. pogrzebową umocowane na wieku trumny.

     Załopotało bielą i czerwienią.
     Przypomniała mi się „Ballada o fladze" - K.I Gałczyńskiego:

     „Biała jak śnieżna lawina
     czerwona jak puchar wina
     najukochańsza, najmilsza, biało-czerwona...
     ... I nigdy nie będzie biała
     I nigdy nie będzie czerwona
     zostanie biało-czerwona
     ... Jak Ballada Chopinowska
     co ją tkała sama Matka Boska..."

     Po Mszy Św. popłynęła dostojna ulicami miasta na ramionach uczniów LSP - trumna z profesor ANNĄ i z biało-czerwoną wiązanką.
     Cząstka mnie, mego serca, przyjaźni - naszych rozmów, modlitw, wzruszeń. Z Anną weszła do grobowca rodzinnego.

     W dniu 10-go kwietnia 1997 roku, przy ekshumacji wydobyto doczesne szczątki Anny i resztki wiązanki goździków z biało-czerwoną wstążką. Po raz drugi doznałam zaszczytu, by towarzyszyć Annie w nowym miejscu spoczynku, w krypcie kościoła św. Mikołaja - w byłym Opactwie Sióstr Benedyktynek w Jarosławiu.

     W 20 dniu kwietnia 1997 roku, podczas Mszy Św. o beatyfikację Anny Jenke, stanęłam w procesji z darami ofiarnymi.

     W moich dłoniach znów symbol!
     Wiązanka z biało-czerwonych kwiatów.
     Po prostu tak musiało być!

     Biało-czerwoną oprawa towarzyszyła Annie przez całe jej życie.
     Kochała bowiem Polskę.
     W duchu głębokiego patriotyzmu wychowywała całe rzesze młodych ludzi.

     Toteż w biało-czerwonej oprawie musiało być Jej ostatnie pożegnanie.

     A teraz w biało-czerwonej oprawie moje z Anną spotkanie...

Lidia Tomkiewicz