Alojzy Piotr KOSIBA, brat reformat, urodzony 29 VI 1855 r. w Libuszy k. Gorlic, w ubogiej rodzinie chłopskiej.

       Od dzieciństwa pragnął zostać kapłanem, ale z powodu ubóstwa w domu, skończył tylko czteroletnią szkołę ludową, odbył trzyletni termin u szewca i otrzymał dyplom czeladnika. Czas pewien pracował w Tarnowie, gdzie żył bardzo skromnie. Zarobiony grosz przesyłał rodzicom.

       Dnia 7 III 1878 r. wstąpił do reformatów w Jarosławiu, a 26 VI tego roku otrzymał habit zakonny i imię: Alojzy. Po ukończeniu nowicjatu dnia 22 IX 1880 r. złożył I śluby, a 4 V 1885 r. profesję wieczystą.

       Całe życie przebył w klasztorze wielickim. Był kwestarzem. Jego tu pobyt jest wymownym świadectwem o nim, jako bardzo dobrym zakonniku, bo był to przecież dom nowicjatu, a przełożeni dbają o to, by młodzież zakonna stykała się z jednostkami wzorowymi.

       Alojzy poświęcał czas modlitwie i pracy. Naprawiał obuwie domownikom, spełniał obowiązki pszczelarza, sporządzał paski do habitów, służył biednym przy furcie, pomagał braciom w kuchni, ogrodzie, refektarzu i kościele.

       Sam zawsze pogodny, drugim niósł radość. Cieszył się ogólną sympatią otoczenia. O nikim źle nie mówił. Za grzeszników modlił się gorąco. Jako kwestarz był prawdziwym wędrownym misjonarzem. Dzieci i ludzi prostych uczył katechizmu i prawd wiary. A przede wszystkim dawał im przykład pobożności, pokory, cierpliwości i miłości bliźniego. Wędrował pieszo, często boso, bez względu na pogodę i porę roku. Niestrudzony, zawsze uśmiechnięty i rozmodlony.

       Zmarł dnia 4 I 1939 r. w Wieliczce.

       Stwórca ubogacił brata Alojzego darem modlitwy radosnej, której poświęcał każdą chwilę życia, bo "łaska nie była w nim próżna" - zatem jej mocą i pracę przemieniał w modlitwę...

       Modlił się wyraźnym, półgłośnym szeptem. Ulubionym jego miejscem była kaplica Pana Jezusa Ukrzyżowanego. Trwał przed tabernakulum i adorował Chrystusa utajonego w Najświętszym Sakramencie Ołtarza.

       Czcił Matkę Bożą i gorliwie zyskiwał odpusty za dusze w czyśćcu cierpiące. Modlił się za wszystkich. A co tylko mógł - rozdawał ubogim.

       W latach 1963-1966 toczył się w Krakowie proces diecezjalny. Złożone w Rzymie akta procesowe Kongregacja Rytów otwarła dnia 31 I 1967 r., a w dniu 21 IX 1973 r. wydała dekret o pismach brata Alojzego Kosiby.

Opublikowano w: Ks. Jerzy Mrówczyński CR, Polscy kandydaci do chwały ołtarzy, Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej, Wrocław 1987, s. 116-117.