Historia Zgromadzenia sięga korzeniami francuskich wspólnot zakonnych. Matka Teresa Ewa z książąt Sułkowskich Potocka, przyjmując Konstytucje, kierunek duchowości i metody pracy apostolskiej od m. Teresy Rondeau z Laval, 1 listopada 1862 r., założyła w Warszawie przy ul. Żytniej pierwszy w Polsce Dom Miłosierdzia. Dzień ten przyjmuje się jako datę powstania Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce.

      Domy Miłosierdzia - tak nazywano placówki działalności apostolskiej Zgromadzenia - skupiały dziewczęta i kobiety, które z własnej woli pragnęły głębokiej przemiany moralnej. Rodzinna atmosfera, oddzielenie od świata, pewna anonimowość, modlitwa i praca dawały oczekiwane efekty. Wiele setek dziewcząt i kobiet zaczęło swoje życie od nowa, z poczuciem osobistej godności, w szacunku dla siebie i innych, z wyrobionym przekonaniem o wartości i sensie ludzkiego życia i jego ostatecznym celu.

      Do tego Zgromadzenia Pan Bóg powołał, znaną dziś w całym świecie apostołkę Bożego Miłosierdzia, s. M. Faustynę Kowalską (1905-1938). Jej misja polegała na przypomnieniu odwiecznej prawdy o miłości miłosiernej Boga i na przekazaniu nowych form kultu Bożego Miłosierdzia. Zgromadzenie jest spadkobiercą jej posłannictwa, które stara się wypełniać zgodnie z zaleceniami Kościoła. Kaplica Zgromadzenia w Krakowie-Łagiewnikach, gdzie czczony jest cudowny wizerunek Pana Jezusa Miłosiernego i gdzie spoczywają doczesne szczątki s. Faustyny, stała się sanktuarium Bożego Miłosierdzia, do którego pielgrzymują ludzie ze wszystkich zakątków Polski, z wielu krajów Europy, a nawet świata.