Milion z miliarda to zaledwie jeden promil. Liczba ta oddaje w przybliżeniu stosunek osób duchownych (księży diecezjalnych i zakonnych oraz zakonnic) do wszystkich katolików na świecie. Wynika z tego, że ludzie świeccy stanowią przytłaczającą większość w Kościele. W perspektywie duszpasterskiej i apostolskiej doniosłą wagę posiada więc każda propozycja skierowana ku uświęceniu ludzi świeckich. Wydaje się, że dzisiaj - bardziej niż kiedykolwiek, zwłaszcza po przetarciu ścieżek przez papieża Jana Pawła II - potrzeba zdecydowanego i wszechstronnego wołania o świętość świeckich.

     Niniejsza praca powstała z osobistej fascynacji autora postacią Sługi Bożego Jerzego Ciesielskiego (1929-1970). Krakowianin, świecki, profesor politechniki, mąż i ojciec rodziny, „swym życiem dawał świadectwo miłości Boga i bliźnich", jak wyryto na tablicy pamiątkowej umieszczonej w kolegiacie św. Anny w Krakowie. Postać to znana i nieznana jednocześnie. Z jednej strony żyje jego żona, córka i przyjaciele pamiętający niezwykłego inżyniera, który był mocnym punktem „Środowiska", lub też „Rodzinki", zbierającej się wokół ks. Karola Wojtyły. Z drugiej strony jednak nieznana, gdyż nawet w rodzinnym mieście, pomimo toczącego się od przeszło dwudziestu lat procesu beatyfikacyjnego, nie ma szerszego nim zainteresowania. Niektórzy duszpasterze krakowscy wyrażają uzasadnioną obawę, czy mamy do czynienia z kultem, potrzebnym do beatyfikacji.

     (...)

     Celem pracy jest próba spojrzenia na pojęcie i wzorzec świętości, jaki proponuje chrześcijanom świeckim w Kościele Jerzy Ciesielski. Żyjąc w konkretnym miejscu i czasie, tuż przed Soborem Watykańskim II zbudował ideał takiej doskonałości i zawarł go w swoich prywatnych zapiskach. Za teorią podążała praktyka. Słowa bez czynów nic nie znaczą, wiara bez miłości tym bardziej, dlatego integralną częścią niniejszej pracy jest analiza sposobów, jakimi Sługa Boży realizował ideał świętości w codziennym życiu. Będąc inżynierem, zastosował szczególny model pracy nad sobą i wyrabiania w sobie chrześcijańskich cnót. Wydaje się, że z powodzeniem dałoby się wykorzystać niektóre jego zapiski czy stwierdzenia, i zaproponować je ludowi Bożemu, czy może ostrożniej - uczynić bardziej znanymi z nadzieją, że będą później w jakiś sposób wyzyskane przez innych.

     Tytuł pracy zdradza jeszcze jedno źródło, które nie zostało dotąd wymienione. Są to bowiem prywatne pisma Sługi Bożego Jerzego Ciesielskiego, dotąd nie publikowane. Składają się one z dwóch części: Notatek oraz Listów. Notatki to zapiski Jerzego prowadzone od stycznia 1945 r. aż do końca lat sześćdziesiątych XX w. Zawierają różnorodny materiał: relacje z gimnazjum, zapiski samokształceniowe, formularze prowadzonego rachunku sumienia, partie zagadnień tematycznych, teksty modlitw oraz, zwłaszcza pod koniec, skrótowo zapisane problemy dnia codziennego. Notatki stanowią bogatą skarbnicę do poznania zwłaszcza duchowej sylwetki Sługi Bożego. Są czytelnym świadectwem prowadzenia ustawicznej pracy nad sobą. Listy natomiast w ogólności obejmują korespondencję pisaną głównie do żony przez kilkanaście lat, do przyjaciół i innych ludzi. W niniejszej pracy wy-korzystano tylko listy z okresu rozłąki z powodu pierwszego wyjazdu Jerzego do Chartumu (wrzesień 1969-luty 1970 r.). Materiał źródłowy uzupełniają liczne wspomnienia przyjaciół Jerzego Ciesielskiego, zwłaszcza z książki Dziękuję Ci Boże, że jestem..., a także niektóre dokumenty Kościoła powszechnego. (...)