Wracam teraz z biura meldunkowego z bonami na 30 litrów benzyny i, tak jak z Tobą uzgodniłam, przesyłam Ci je natychmiast, ufając, że dotrą do Ciebie na sobotę. Po 25 lipca otrzymam następne.
    Jest 17.30 i Pierluigi śpi spokojnie prawie od dwóch godzin. Oby zawsze tak spał! Dziś dzień raczej chłodnawy. Słońce pozwoliło się zobaczyć przez chwilę, potem się schowało. Wraz z Adelajdą¹ i dziećmi zabrałam Pierluigiego na przechadzkę do lasku sosnowego na około godzinkę. Był szczęśliwy, biedny aniołeczek! Ufam, że i Twoje dolegliwości już minęły². Kuruj się i nie nadwerężaj zbytnio, zrozumiałeś, mój Drogi Piotruniu?
    Kiedy będziesz jechał, zabierz z łaski swojej mój różaniec. Dziękuję. Pozdrów ode mnie bardzo mamusię³ i podziękuj jej za wszystko, co dla nas i dla Ciebie czyni w czasie naszej nieobecności.
    Oczekuję na Ciebie w sobotę wcześnie rano. Czy potrafisz sobie wyobrazić, z jak wielką radością?! Szkoda, że to będą tylko dwa dni... ale nadejdzie wreszcie 28!⁴
   

Moc, moc całusów od Twego Pierluigiego i od rozmiłowanej w Tobie

Joanny           

    (tłum. ks. Piotr Gąsior)